Zijn projectontwikkelaars almachtig in mijn stad?

Reeds meer dan 1 jaar staat er een groot reclamebord van een grote projectontwikkelaar op het trottoir. Het is meer dan 2 meter hoog en zo breed dat het zelfs – met toestemming van de eigenaar- een deel op het eigendom van de buurman staat. Dit reclamebord moet kopers naar de nieuw gebouwde  woonwijk lokken. Op zich geen probleem ware het niet dat door dit reclamepaneel de voetgangers verplicht zijn om zich volledig op de rijweg te begeven. Deze straat wordt momenteel veel gebruikt door wandelaars, fietsers en onderaannemers die meewerken aan de bouw van de huizen maar ook door geïnteresseerde kopers die de nieuw aangelegde wijk komen verkennen op zoek naar een nieuwe thuis. Vrij veel verkeer dus die gebruik maakt van deze nieuwe straat.

De eerste weigering.

De plaatsing van dit reclamebord stoorde mij nogal omdat ik mij steeds op de rijweg moest begeven om het te omzeilen. Een nieuw aangelegd trottoir en men kan het niet gebruiken door deze hindernis. Daarom deed ik een melding via het moderne elektronische online systeem van mijn gemeente. Kort nadien kreeg ik een telefoontje van de ‘GAS-vaststeller’ van de stad. Die wist mij te vertellen dat ze niets konden doen hieraan want “de bewuste straat was nog niet overgedragen aan de stad en daardoor nog altijd privéterrein“.
Daarmee moest ik het maar doen. De bewuste straat is volledig open voor alle verkeer, is vrij toegankelijk voor iedereen, is uitgerust met verkeersborden, wegmarkeringen, naambordjes en alle uitrusting die reglementair voorzien zijn.  Er staat nergens een aanduiding dat het privédomein is of niet toegankelijk is voor het publiek. Toch wordt de straat voor de stad aanzien als privédomein en bijgevolg mag de projectontwikkelaar zijn reclameborden zetten waar hij wil.
Daarmee was de kous af voor de stad. De projectontwikkelaar mag gewoon verder zijn zin doen.

De tweede weigering.

Na enkele weken besloot ik om het even te proberen via de lokale politie.  Het lokale ‘algemeen politiereglement’ bevat enkele artikels waarbij hindernissen op het trottoir kunnen aangepakt worden. De lokale politie patrouilleerde zeer regelmatig in deze nieuwe maar volgens de stad zogezegde ‘privé’ straten, omdat er zich hangjongeren ophielden die voor problemen en beschadigingen zorgden in de buurt. Dat ging zelfs zover dat de politie moest overgaan tot het plaatsen van een mobiele camera unit die een en ander moest registreren.  Straf hé, privédomein volgens de stad en toch laten ze de lokale politie toezicht houden en plaatsen ze er met belastinggeld aangekochte camera’s op privéterrein.
Ik stuurde dus een e-mail naar de wijkagent. Na 14 dagen had ik hier nog geen antwoord op en besloot nog eens een herinnering te sturen. De politie die hier constant onderbemand is moet nu eenmaal roeien met de riemen die ze krijgt van de stad. Geen verwijt naar deze mensen toe, ze doen hier echt wel hun best. Na twee weken  kreeg ik toch een antwoord. De wijkagent was 14 dagen ‘niet beschikbaar’ geweest . Men zou het nodige doen….. Op 26 januari kreeg ik dan een antwoord van de verantwoordelijke inspecteur wijkagent:

[…]” ik heb vandaag contact opgenomen met de firma […]. Het paneel zal zo spoedig mogelijk weggehaald worden.” […]

Op mijn opvolgmail  van 23 februari 2018 naar de wijkinspecteur met de vraag hoe lang “zo spoedig mogelijk” is heb ik tot op heden nog altijd geen antwoord bekomen. Vandaag zijn we begin maart 2018 en het reclamepaneel staat nog altijd onaantastbaar te stralen in zijn volle glorie. De voetganger moet nog altijd op de rijweg stappen door het volledig versperde trottoir. De stad doet helemaal niets. De projectontwikkelaar doet nog veel minder, waarom zou hij ook, niemand legt hem een strobreed in de weg.

De derde weigering.

Ik besloot het nog maar eens te proberen en stuurde op 23 februari ook een e-mail naar de bewuste Gas-ambtenaar waarin ik hem laat weten niet akkoord te gaan met zijn zienswijze uit de eerste weigering (de zogenaamde privéweg). Ik maak melding van een arrest van het Hof van Cassatie: “Een openbare weg in de zin van artikel 1 van het Wegverkeersreglement is elke weg die openstaat voor het verkeer te land van het publiek in het algemeen, ook wanneer de weg naar een appartementsgebouw leidt, geen verdere uitweg biedt, tot een private eigendom behoort en door geen enkele aanwijzing als een private weg wordt aangemerkt. (Cass. 22-10-1974)”

Dit arrest ontkracht de eerste redenering van de GAS-ambtenaar volledig en bijgevolg kan hij op basis van dit arrest optreden en probleemloos de hinder op het trottoir doen verwijderen of zelf  laten verwijderen op kosten van de eigenaar. Tot op vandaag 9 maart heb ik hier echter nog geen wederwoord mogen ontvangen van de GAS-ambtenaar.

Er is dus nog altijd niets gebeurd door de stad en de voetganger moet nog altijd op de rijweg lopen omdat het trottoir nog altijd volledig versperd is. De projectontwikkelaar mag rustig zijn gangetje gaan.

De vierde weigering.

Gezien alle voorgaande meldingen op niets uitgedraaid waren en niets de stad kon overtuigen van deze onveilige toestand besloot ik het nogmaals te proberen, deze keer op basis van het Gas-reglement van de stad Ninove. Wat vergezocht misschien maar toch, men moet alle rechtsmiddelen uitputten en als het gaat over veiligheid is geen enkele inspanning teveel. Er bestaat een artikel 27 in het GAS-reglement die het volgende schrijft: “Het is verboden huishoudelijke en daarmee gelijkgestelde afvalstoffen, afbraakmateriaal, wrakken, allerhande goederen en voorwerpen die de reinheid en esthetiek van de omgeving benadelen en/of een gevaar zijn voor de openbare gezondheid te storten, te doen storten, achter te laten, te doen achterlaten op alle openbare wegen en andere openbare plaatsen“ Dit reglement gaat zelfs zover dat het ook kan ingeroepen worden wanneer dit gebeurt op privéterrein. Mijn zienswijze en die van de GAS-ambtenaar zitten dus omvat in dit reglement. Volgens het cassatiearrest is het ‘privéterrein’, waar de stad  haar politie regelmatig laat patrouilleren nota bene, een openbare weg.
Net wat ik nodig heb, “allerhande goederen en voorwerpen” en “een gevaar voor de openbare gezondheid“. Het bewuste reclamepaneel voldoet duidelijk aan het gegeven “allerhande goederen en voorwerpen” en “een gevaar voor de openbare gezondheid” klopt ook want door de plaatsing van het reclamepaneel moet de voetganger zich op de openbare weg begeven en is de kans groot dat hij aangereden wordt door een voertuig. Als dat al geen gevaar is voor de gezondheid.

Op 7 maart terug een telefoontje ontvangen van de GAS-ambtenaar waarbij hij mij wist te zeggen dat mijn melding volgens hem niet voldeed aan de vereisten gesteld in artikel 27 van het GAS-reglement. Een heftige discussie hierover deed de ambtenaar besluiten het hierover op te nemen met zijn overste.  Hij ging mij op 7 maart 2018 hierover informeren via e-mail.
Ik wacht nog altijd op zijn e-mail, geduld is een schone deugd en geduld hebt u echt nodig wanneer u handelt met de stadsdiensten van Ninove.

Van het kastje naar de muur.

13 april 2018 intussen, een mooie dag om nog eens een herinnering te sturen naar de wijkagent, gewoon met de eenvoudige vraag wanneer “zo spoedig mogelijk” (zie -de tweede weigering) nu eigenlijk is. Het antwoord kwam zeer snel; “Inzake uw vraag dien ik u door te verwijzen naar de dienst mobiliteit van Stad Ninove.”
Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing. Het algemeen politiereglement van de lokale politie is nochtans duidelijk genoeg. Hinder op het trottoir die iemand in gevaar kan brengen kan verwijderd worden (artikel 4 en 9). Plotseling moet de dienst mobiliteit hierover beslissen en wast onze lokale wijkdienst zijn handen in onschuld? Het algemeen politiereglement wordt gewoon genegeerd. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat dit gebeurt onder druk van hogerhand. Waarom treedt de politie in deze niet op? Waarom tot 5 keer toe iemand afschepen? Wat speelt hier?

Terug naar af.

De stad Ninove doet niets aan de veiligheid van de voetgangers. De stad Ninove heeft er geen probleem mee dat mega grote reclameborden van bevriende projectontwikkelaars het trottoir innemen. De stad Ninove levert zelfs door belastinggeld betaalde bewaking en toezicht op het ‘privéterrein’ van de projectontwikkelaar.
Intussen verschijnen artikels van de burgemeester in de pers en via het burgemeestersdebat op de nationale radio vertelt zij fier over hoe zij de veiligheid van de Ninovieters gaat aanpakken en verbeteren. Veiligheid is belangrijk voor haar? Ik dacht het niet dus. Ik krijg eerder een zure smaak in mijn keel.

Mevrouw de burgemeester, hier is een heel klein voorbeeld dat u meteen kan aanpakken. Het kost u slechts één telefoontje en u hebt de veiligheid van een heel pak burgers verzekerd. Ik stel vast dat zelfs dit nog niet lukt. Of is het manifeste onwil? Staat u liever ten dienste van de projectontwikkelaars?
Luister naar mijn woorden, lees mijn propaganda maar kijk niet naar mijn daden is hier eens te meer van toepassing.
Afrekening volgt op 14 oktober 2018.

DIV perikelen, een echte Belgische klucht.

Op 25 april dit jaar koop ik mij een andere motorfiets, eentje die ik al lang wou maar de eeuwige twijfelaar in mij verhinderde dit tot nu toe. Eindelijk was het zover, een buitenkansje, een mooie motor tegen een mooie prijs.
De dag nadien (26 april 2017) neem ik contact op met mijn verzekeringsmaatschappij om deze motor te laten verzekeren en om hem in te schrijven bij de DIV. Ik bezorg de verzekeringmaatschappij alle nodige documenten om de aanvraag te doen.
Ik vertel er wel bij dat ik met mijn huidige motor blijf rijden tot alles in orde is. Dan zal ik zelf de schrapping van deze motor verzorgen door mijn kentekenplaat aan te bieden in een postkantoor (kost u €9.75, maar hij is wel meteen geschrapt en u krijgt het bewijs meteen mee).

Ik ben vanaf 26 april in blijde verwachting van mijn nieuw kentekenbewijs, intussen kan ik rustig blijven verder rijden met mijn oude motor. De nieuwe machine staat geduldig te wachten in de garage op de nieuwe “nummerplaat”.

Eergisteren 10 mei kreeg ik plots een enveloppe toegestuurd van mijn verzekeringsmaatschappij met een roze inschrijvingsformulier voor de aanvraag van een nieuwe kentekenplaat. Het begeleidend schrijven laat me weten dat er terug problemen zijn met de applicatie WebDIV en dat de procedure bespoedigd kan worden wanneer ik me zelf aanbied op een inschrijvingskantoor. Groot was mijn verbazing, ik dacht mijn nieuwe kentekenplaat spoedig te mogen ontvangen en nu moest ik er zelf nog voor zorgen wou ik ooit aan een kentekenplaat geraken!

Ik heb me op 11 mei 2017 aangeboden in Gent op het lokale DIV kantoor, zeer bemoedigend was dit niet overigens want de mensen stonden tot buiten aan te schuiven, gelukkig was het best aangenaam weer! Eerst binnen een nummertje trekken (nummer 21) even kijken naar het scherm “nummer 92 wordt bediend aan loket 3”. Nog even geduld dus, dat moet men letterlijk nemen want men moet daar heel veel geduld hebben. Er zijn daar 4 loketten waarvan er maar 2 open waren. Om 12 uur stipt sluit het kantoor en moet iedereen buiten en om 13 uur mag men weer binnen verder aanschuiven, indien men geluk heeft is men voor 15.45 uur bediend, anders kan men nog eens terugkomen en de procedure terug doorlopen van begin af aan! Een echte klucht is dat.

Maar ik had geluk, iets na 11 uur was ik eindelijk aan de beurt, alle documenten die ik nodig had waren in orde en op een paar minuten was het geregeld. Ik kende meteen mijn nieuwe nummerplaat en kreeg de verzekering van de ambtenaar dat deze morgen bij mij thuis zou geleverd worden door de Belgische postdiensten. Ik dacht bij mezelf, eindelijk dit grapje duurt nu al bijna 14 dagen en nog steeds geen kentekenbewijs en kentekenplaat, het heeft nu lang genoeg geduurd.

De post verzorgd de levering van de kentekenbewijzen, men betaalt € 30,00 aan de postbode en men heeft meteen al het nodige om te kunnen rijden met uw nieuwe voertuig. Zo dacht ik toch…

Vandaag zat ik dus geduldig te wachten (doe ik hier nog altijd) maar tot op dit ogenblik, 17.30 uur, heb ik nog geen postbode gezien of gehoord, ik mag dus gerust stellen dat de bewering van de FOD – Mobiliteit op hun pagina: WebDIV inschrijvingen larie en apekool is.
Het gevolg is dat ik maandag nog eens kan zitten wachten op een postbode in de hoop dat hij dan mijn nieuwe kentekenplaat komt brengen en dan kan ik eindelijk, na meer dan 14 dagen misschien toch kan beginnen rijden met mijn nieuwe motor.

Intussen loopt er een dubbele verzekering (2 motoren) en loopt mijn inschrijvingstaks voor 2 motoren. Allemaal dankzij het geklungel van een overheidsapparaat die er maar niet in slaagt om een eenvoudige applicatie voor verzekeringen goed werkende te krijgen. Een overheidsbeslag van 56% en nog draait het staatsapparaat niet zoals het hoort.

Waar hebben wij, brave, belasting betalende Belgen dat toch aan verdiend?

 

Waarom is het treinpersoneel weer de dupe van deze regering?

Met deze vraag worstel ik al een heel tijdje. Waarom moet het treinpersoneel ineens zijn pensioenregeling opgeven? Waarom moeten ze plots veel langer werken? Waarom gaan ze plots veel minder pensioen krijgen?

De pensioenregeling van het treinpersoneel

Het klopt dat treinpersoneel een voordeliger regeling heeft dan de rest van het spoorwegpersoneel. Het klopt inderdaad dat ze op de leeftijd van 55 jaar op pensioen mogen (lees mochten)  gaan. Maar niet iedereen ging zomaar op 55 jaar op pensioen. Zoals gewoonlijk hamert met steeds op de leeftijd van 55 jaar, maar dit wil niet zeggen dat iedere bestuurder dan op pensioen vertrekt. Er zijn namelijk veel meer voorwaarden aan verbonden.
Zo moet men 55 jaar zijn en ook minstens 30 jaar rollende diensten tellen. Dat wil zeggen 30 jaar op de treinen gewerkt hebben. Anders kan men niet op pensioen op 55 jaar.
Om een volledig pensioen (75% van de laatste wedde) te behalen moet men ook 36 jaar rijdende diensten tellen, anders zal het pensioen veel lager uitvallen. Die 36 jaar komt door de preferentiële tantièmes van 1/48 ste die geldt voor het rijdend personeel. Veel beroepscategorieën bij het (autonoom) overheidspersoneel en de politiek hebben voordelige tantièmes, hieronder ziet u enkele voorbeelden:

Bij de huidige besparingsronde van deze regering wordt blijkbaar enkel de bovenste lijn – het treinpersoneel – aangepakt.

Waarom worden andere beroepen met voordelige tantièmes niet aangepakt?

Waarom hoort men in de pers nergens dat de andere categorien met voordeliger tantiemes  ook langer zullen moeten werken? Waarom moeten deze categorien niets inleveren? Waarom alleen het spoorwegpersoneel (en het leger) ?

Wat heeft het rijdend personeel misdaan dat het nu plots dit kleine resterende voordeeltje moet inleveren? Dit was nog een van de resterende redenen om de zware job van treinpersoneel te willen doen. Het uitzicht op een vroeger pensioen als compensatie voor de zware belastende job met grote verantwoordelijkheden die veel gevergd heeft van ons.

Veel van de andere categorieën met voordeliger tantiemes zijn beroepen die gelieerd zijn aan de politiek, is het daarom dat men er niet wil aankomen? Moeten deze voordelen gevrijwaard blijven? Is het omdat men de schatplichtigen aan de politici niet voor het hoofd wil stoten?
Is dit de straf voor de vele stakingen bij de NMBS? Is dit “pay back time” van de huidige politici? Er zitten enkele politici bij die blijkbaar een groot probleem hebben met de werknemers van de NMBS en die geen enkele kans voorbij laten gaan om hen aan te vallen. Is dit hun wraak? Moeten wij het nu bekopen?
Hoeveel bespaard men nu eigenlijk met deze maatregelen?

De gevaren van deze maatregel.

Reeds enige tijd gaat het moeilijk om treinpersoneel (vooral treinbestuurders) aan te werven bij de nmbs. De vooropgestelde criteria worden niet gehaald. Dit legt een druk op de treinbestuurders. De werkbelasting stijgt omdat er minder personeel beschikbaar is voor vervangingen bij verlof of ziekte of andere redenen.
Deze maatregel van de regering zal er verder voor zorgen dat de job van treinpersoneel niet meer aantrekkelijk is voor veel mensen. De arbeidsvoorwaarden wegen niet meer op tegen de voordelen van de job en dus zullen veel mensen kiezen voor een andere veel minder belastende job. Het beroep van treinpersoneel (en vooral treinbestuurder) zal onder druk komen te staan. Niemand zal de job nog willen doen, zeker niet als u het beroep kent (zie Waarom is het beroep van treinbestuurder een zwaar beroep?) en ook (De nieuwe ontslagregeling voor treinbestuurders bij de NMBS.)
Personen die zich geroepen voelen om toch met de trein te gaan rijden kunnen veel beter kiezen voor een privé operator, daar zijn de arbeidsvoorwaarden en de aangeboden voordelen veel beter dan bij de nmbs. Die kunnen zaken aanbieden die bij de NMBS niet kan.
Misschien is dit wel het ultieme doel van deze regeringspartijen, de nmbs zodanig verzwakken dat ze makkelijker kunnen privatiseren. Komt er een tweede sabena aan?

Nog een kleine opmerking terzijde

Wist u dat beroepsjournalisten maar liefst 33,33% extra pensioen krijgen? Echt waar, alle beroepsjournalisten ontvangen bovenop hun normale pensioen een extra van 33,33% (zie hier. UPDATE: intussen heeft men deze pagina afgeschermd en moet men inloggen om)
De reden hiervan? Wel dit omwille van “bewezen diensten tijdens de 2de wereldoorlog.” Geen enkele journalist die nu nog in dienst is heeft de 2de wereldoorlog meegemaakt als journalist, waarom zouden ze er dan nog recht op hebben?

Wist u dat de zeer voordelige pensioenregeling voor parlementairen nog steeds niet in orde is? Ze hebben hun voordelige regeling nog altijd niet aangepast en er is duidelijk geen enkele haast bij. Neen, ze hebben liever dan andere bijdragen terwijl zij de dans ontspringen.

Waarom zij wel en wij niet?

 

Antwoord op de open brief van Inez De Conick

Mevrouw de verkozene des volks,

Hieronder mijn antwoord op uw open brief aan meneer Crombez , voorzitter van de SP.a, over de NMBS. Vermits het een open brief was waarmee u ongetwijfeld aandacht voor uzelf wil opeisen heb ik de vrijheid genomen, als ervaringsdeskundige, om mijn kijk op de feiten te geven.

U schrijft in uw open brief aan meneer Crombez dat u veel meer dan 36 of 40 uur werkt en dat dit ten koste gaat van uw gezin.
Wel mevrouw, u wordt daar dan ook meer dan rijkelijk voor vergoed, als we daar nog eens uw buitensporige forfaitaire onkostenvergoeding van 28% van uw “vergoeding” en uw “verplaatsingsvergoeding” (op erewoord)  bijtellen komen we aan een loon waar de meeste gewone mensen in dit land van duizelen. Kom dus niet klagen dat u een keer per week naar de parlementaire zitting moet en dat u wat moet gaan zetelen in commissies. Heeft u trouwens geen parlementair medewerker die voor u de dossiers opvolgt en in uw plaats alles netjes klaarmaakt? In feite zijn uw buitensporige voordelen ook niet meer van deze tijd. Zeker niet in een tijd van zware besparingen, de gewone hardwerkende spoorwegman moet het met veel minder doen en veel van hen zien hun gezin ook veel minder dan ze zelf zouden willen.

De gebrekkige dienstverlening bij het spoor.

Reeds lang voor het zover was verwittigden de vakbonden én het personeel dat het nieuwe vervoersplan niet zou werken want dat dit systeem puur op een theoretische berekening gebaseerd was. De top van de maatschappij (politiek benoemd door jullie) hadden geen oren naar ons en lieten dit toch doorgaan. Het bleek een fiasco te worden. De top bleef zoals gewoonlijk buiten schot. De kleine hardwerkende spoorwegman kreeg van de reizigers en nadien van de politici alle drek over zich heen.

De hoge schuldengraad is iets wat men moeilijk in de schoenen van de gewone spoorwegarbeider kan schuiven, die voert maar uit wat men op het directieniveau beslist.
De buitensporige facturen die aan de consulting-bureaus en dergelijke betaald werden door de politiek benoemde directie werden niet door de kleine spoorwegarbeider besteld,  trouwens de antwoorden die men kreeg van de consulting-bureaus konden ook makkelijk  en vooral gratis gegeven worden door de spoorwegmensen zelf. Er zit namelijk een pak ervaring samen binnen de NMBS. Met deze specialisten hun mening wordt meestal geen rekening gehouden want bevriende consulting-bureaus moet met toch ook een deel van grote NMBS koek gunnen nietwaar.

Nu dat er geld te kort is, moet de gewone hardwerkende spoorwegman hiervoor opdraaien. Zijn statuut wordt plots aangevallen want “niet meer van deze tijd” en volgens de kromme redenering van bepaalde politici is dit zelfs een van de redenen van het deficit bij de spoorwegen. Begrijpe wie kan. Alle ambtenaren op de ministeries van dit land hebben identiek dezelfde pensioenvoordelen (op een zeer kleine minderheid na die wat vroeger op pensioen mag wegens hun zware arbeidsomstandigheden.)
De spoorwegmaatschappij opdelen in 3 stukken – tegen alle adviezen van de vakbonden en het personeel in – werd toch doorgezet door de politiek, want dit was immers – zogezegd – nodig van Europa. Drie entiteiten betekende ook  de benoeming van 3 CEO’s  en die hebben een volledige administratie nodig met de nodige general managers,managers, diensthoofden en dienstchefs, allemaal posities waar politieke beïnvloeding de standaardnorm zijn. En u vraagt zich af waar al dat geld van de maatschappij naartoe ging? 3 administraties met kabinetten en volledig gevolg? Al eens de barema’s gezien van de rang 1 en 2 van de NMBS? Al eens de weddes gezien die men betaald aan de 3 politiek benoemde CEO’s?

De productiviteit moet omhoog volgens de directie.

Waarom moet de productiviteit omhoog? Wat is de echte reden daarvan? Ik kan er inkomen dat op veel plaatsen binnen de logge directiestructuur er postjes zijn waar de productiviteit omhoog kan. U kan dat bereiken op verschillende manieren. U kan de logge structuur van de directies aanpassen en wat minder general managers, managers, diensthoofden en dienstchefs aanstellen. Of u kan gewoon de structuur van de maatschappij omvormen naar 1 geheel. Dat zal veel minder kosten, er zijn veel minder managers met staff nodig en u zal uiteindelijk veel goedkoper af zijn. Europa laat dit trouwens probleemloos toe, zie maar naar de ons omringende landen waar er ook geen opdeling gebeurd is en waar alles perfect werkt. Of dit politiek te verantwoorden zal zijn, dat is een ander paar mouwen, niemand geeft graag zijn politiek verkregen postje op en dus blijven ze schatplichtig aan een partij die voor hun status gezorgd heeft.

In de productie bij de treinbestuurders en treinbegeleiding zie ik echter niet in hoe u de productiviteit nog meer gaat opdrijven. Zoals het nu gaat komt de maatschappij zijn wettelijke verplichtingen wat betreft arbeidsuren, pauzes en rustperiodes niet eens na. De mensen werken nu al meer uren dan toegelaten (gem. mag max: 8 uur/dag zijn), hebben minder interval tussen 2 diensten, hun verlof is korter en hun verantwoordelijkheid ligt veel hoger. Er wordt meer gevraagd van het treinpersoneel dan van de gewone hardwerkende spoorwegman.
U zou dit nog willen opdrijven door hen nog langer te laten werken? U wil hen nog minder rust geven? Heeft u wel aan de veiligheid gedacht? Het is duidelijk dat uw besparingen hier niet mogen gehaald worden. Nog meer druk leggen op deze mensen is een garantie voor een nakende ramp. Veiligheid staat nog altijd zeer hoog binnen de maatschappij, al het treinpersoneel is zich daar enorm van bewust. Als u hier durft aan raken zal dit vroeg of laat fataal aflopen. Wil u hiervoor verantwoordelijk zijn?

Let bovendien op dat u nog aan personeel geraakt die op de NMBS treinen wil komen werken, neem het kleine pensioenvoordeel dat er nu nog is weg en u houdt niemand meer over die de job wil komen doen. Waarom zouden ze ook? De voorwaarden om treinbestuurder te worden zijn niet min, wat de NMBS  van het treinpersoneel vraagt is niet van de poes en er staat niets meer extra tegenover. Dan kunnen ze veel beter kiezen voor een andere job met minder verantwoordelijkheid. Of is dit de bedoeling misschien? Wil u dat men de job niet meer komt doen zodat u alles in privéhanden kan geven? Denkt u echt dat het dan goedkoper zal zijn? Heeft u een verborgen agenda misschien?

De fouten die door de politiek benoemde CEO’s in het verleden begaan zijn (dikwijls in opdracht van de politiek) moeten nu cash betaald worden door de gewone hard werkende spoorwegarbeider. Zijn statuut is plots niet meer van deze tijd (volgens rijkelijk betaalde politici met enorm dure voordelen allerhande). Hij/Zij heeft plots teveel voordelen en is nu de kop van jut. Hij/Zij  moet en zal bloeden voor de fouten van de politieke verantwoordelijken uit het verleden. De laagste klasse moet opdraaien voor de fouten van de politieke elite en hun handlangers en zal er zwaar voor afgerekend worden.

Privileges uit een vorige eeuw.

Onderstaande beroepen genieten van dezelfde voordelen als het rijdend personeel. Tantièmes van 1/48.

• Magistraten van de Rechterlijke Orde, de Raad van State, het Grondwettelijk Hof, het Rekenhof
• Ombudsmannen
• Bedienaars van de rooms-katholieke eredienst

• Leden van het onderwijzend en zelfstandig academisch personeel van een universiteit

• Lokale mandatarissen • (Adjunct-)arrondissementscommissarissen
• Vaste Comités P en I • (Vice-)provinciegouverneurs

Deze hebben zelfs nog betere privileges:

• 1/35 of 1/30 in functie van het aantal dienstjaren voor de magistraten van de Rechterlijke Orde, de Raad van State, het Grondwettelijk Hof
• 1/30 voor de leden van het onderwijzend en zelfstandig academisch personeel van een universiteit, de ombudsmannen (indien 12 jaar als ombudsman)
• 1/25 voor de eerste 15 jaar voor de (adjunct-)arrondissementscommissarissen
• 1/20 voor de bedienaars van de katholieke erediensten en de leden van de Vaste Comités P en I
• 1/12 voor de eerste 7 jaar bij de (vice-)provinciegouverneurs

(BRON: PDOS)

Aan deze bovenstaande categorieën zal niet geraakt worden, deze mogen allemaal hun privileges behouden, zelfs al zijn deze privileges ook niet meer van deze tijd, net zoals de nutteloze senatoren die niets meer betekenen voor dit land, een pak geld kosten, maar waar ook niet over gesproken wordt want ze gaan niet in hun eigen vlees snijden als politieke elite. Neen de kleine hard werkende spoorwegarbeider moet boeten.

Laten we uw eigen privileges als parlementair dan ook niet vergeten, die zijn in tijden van besparing ook niet meer van deze tijd. Maar daar zal u ook niet aan raken. Neen de kleine hard werkende spoorwegman moet boeten en uitgeperst worden, hij mag niets meer hebben of bezitten. Hij moet boeten voor de fouten van de (politiek) verantwoordelijken uit het verleden. De echte schuldigen ontspringen zoals gewoonlijk de dans en mogen nu op tv komen vertellen hoe slecht ze het ooit gedaan hebben in opdracht van de politiek…

Het is, volgens de kromme redenering van de verkozen elite in het parlement, de kleine spoorwegman die met trots en fierheid zijn job uitvoert en iets probeert van zijn leven te maken die moet opdraaien voor de fouten uit het verleden gemaakt door de politiek benoemde leiding van de NMBS. Maar zo kennen we de politici natuurlijk. Megalomane ideeën, niet gespeend van enige kennis ter zake, verplichten ze maatschappijen om hun ideeën uit te voeren. Wanneer het fout loopt dan zijn de anderen altijd de schuldige en zijn de politici nooit verantwoordelijk.

Bedankt mevrouw voor uw medeleven, bedankt voor uw solidariteit in deze tijden van besparingen. Bedankt om ook uw steentje bij te dragen aan deze mooie maatschappij. Bedankt om de hoop op een deftig leven af te nemen van de duizenden hardwerkende spoorwegmensen. Ik hoop dat u goed slaapt ’s nachts. Maar dat zal wel zeker na de zoveelste receptie op onze kosten die u de komende maanden zal mogen vereren met uw hoog bezoek.